Β. Π. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

 

ΤΕΛΩΝΕΙΟ

Πόσο γαλήνια η θάλασσα και το τελωνείο να βουλιάζουν

στην πλήξη του μεσημεριού, ουδ’ επιβάτες μήτε φορτία

οι γλάροι απάνω στα νερά με ηλίθιες  πάπιες μοιάζουν

και σαν ψυχές πηγαινοέρχονται από ναυαγισμένα πλοία

Μπροστά στα φωτο-τζάμια στημένοι ή κι οκλαδόν

παίρνουμε πόζες στης εκκλησίας τα εξόδια σκαλοπάτια

-Τώρα που στην αιωνιότητα παίρνατε φωτο-ομαδόν

παρακαλώ μην κλίνετε στο φως του ήλιου –φλας τα μάτια

Μόνος του άπνους συλλογίζεται καθώς άλλοι τον κηδεύουν

προς αιώνος-άραγε πληρώθηκαν του τελωνείου τα τέλη

προς που με τον άρχοντα βαρκάρη πλοηγό να ταξιδεύουν

σε τόπους άχρονους όπου η νύχτα μονίμως ανατέλλει;

Κι ως οι θλιμμένες ψυχές αφήνονται σ’ αδήλωτους λειμώνες

να βόσκουν απ’ της λησμονιάς το αειθαλές χορτάρι

κι άλλοτε πάλι να μυρίζουνε τις ξηραμένες ανεμώνες

- Η φορτηγίδα Κέρβερος αποπλέει με ήπια χάρη

Από «λανθάνουσα» ποιητική συλλογή

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)