ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΣ
... Έκανα να διακόψω κείνη τη λιγόστιγμη σιωπή για να προσέξει κ’ εκείνος ένα σπάνιο πίνακα που η φύση είχε πλαστουργήσει κείνη τη φθινοπωρινή ώρα. Μήτε ορίζοντας, μήτε πλεούμενο, μήτε καν ένα ίχνος γερανού στην ακαταμέτρητη σειρά που μόνιμα ορθώνουν το ανάστημά τους πέρα στο λιμάνι. Τα πάντα τυλιγμένα μέσα σε μιαν αδιάσπαστη χρωματική ομοτονία γκριζωπή. Ακύμαντη θάλασσα και μολυβένιος ουρανός σε μιαν αδιαχώριστη ενότητα, είχαν εξαφανίσει κάθε όριο στην απέραντη έκταση του Θερμαϊκού. Μοναδισή και έντονη εξαίρεση μια βυθοκόρος. ...
Από το διήγημα Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)