ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΚΗΣ

ΝΥΧΤΩΔΙΑ

Μιλάω μοναχός στον εαυτό μου:

«Απόψε κάτσε σπίτι να σκεφτείς,

φτάνουν τα δρομολόγια της νύχτας

που θα βρεις πάλι τόπο να κρυφτείς

και πού ψυχή τον πόνο σου να πεις;»

Ψάχνω υποκατάστατα για να δοκιμαστώ

όλους να τους γελάσω και ν’ αυτογελαστώ.

Ανυπεράσπιστος κι αυτήν τη νύχτα

δε βρίσκω τρόπο  για να αντισταθώ

και δεν κατάλαβα πώς πάλι έχω φτάσει

από Αριστοτέλους σε Βαρδάρι και Σταθμό,

δε βρίσκω τρόπο για να αντισταθώ.

Διαδρομές και όνειρα νυχτοπερπατημένα

ούτε σε σένα αξίζουνε μα ούτε και σε μένα.

Με το γιακά μου ανασηκωμένο,

Τα χέρια μες στις τσέπες μου βαριά,

πήρα το δρόμο πάλι για το σπίτι

και όπως όπως, ας περάσει η βραδιά

με ρημαγμένη πάλι την καρδιά.

Απόσπασμα από το: «ΕΡΩΤΙΚΟ» ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ,

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)